“ระบอบประชาธิปไตย”

วันนี้ดี ที่กล่าวถึง การเมืองบ้าง
เป็นเครื่องสร้าง การปกครอง ทุกแห่งหน
บ้านเมืองเรา ประเทศเรา ของทุกคน
จะมีจน ก็อยู่ใน ประเทศเรา

การปกครอง ที่รู้กัน ว่าเป็นเลิศ
แสนประเสริฐ มีเสียงสิทธิ ได้กับเขา
แต่จะมี ใครบ้าง ที่รู้เอา
ว่าตัวเจ้า ประชาธิปไตย เป็นอย่างไร

ประเทศเขา มีหลายหมู่ มีหลายก๊ก
จึงต้องยก เลือกคน ว่าเหล่าไหน
ที่จะมา เป็นหัวหน้า นั่นยังไง
ก็เพื่อให้ เป็นผู้นำ เพื่อปกครอง

อ้างกันว่า ประชา มีสิทธิเสียง
ก็เพื่อเพียง ความคิด คนทั้งผอง
มีเลือกตั้ง เลือกผู้แทนฯ ตามครรลอง
จึงถูกต้อง หลักประชา ธิปไตย

แต่ความจริง ยังมี อีกหลายแบบ
ที่เคยแนบ สนิท แลชิดใกล้
มิเลือกตั้ง ผู้แทนฯ ทุกถิ่นใด
ประชาธิปไตย ก็มี ได้เช่นกัน

เพียงสอบถาม ความเห็น จากน้องพี่
ทุกถิ่นที่ ไปสัมผัส แล้วสร้างสรรค์
ถึงไม่มี ผู้แทนฯ ที่เลือกมัน
ยังมีนั่น ข้าราชการ คือผู้แทนฯ

เพียงแต่ว่า ข้าราชฯ ทั่วทั้งหลาย
งานมากมาย กองพะเนิน นับเป็นแสน
บ้างนั่งเหงา บางเวลา ทั่วดินแดน
ชนแร้นแค้น ยากจน มิสนใจ

จึงเลือกตั้ง เลือกผู้แทนฯ เข้ามานั่ง
แล้วก็หวัง ว่าชีวิต จะสดใส
หวังผู้แทนฯ มาช่วย อำนวยชัย
แต่ไฉน มันเหมือนเก่า ไม่เข้าที

บ้างโกงกิน เรียกทุนคืน อึกทึก
บ้างคิดลึก หลอกล่อ เพื่อศักดิ์ศรี
โปรโมชั่น สักสองอย่าง พอเข้าที
ประชาชี ไม่รู้ เฮโลตาม

เรื่องบ้านเมือง การปกครอง ต้องครบถ้วน
ทุกกระบวน กี่กระทรวง มิต้องถาม
โปรโมชั่น นักการเมือง เลื่องลือนาม
สุดจะห้าม ความต้องการ ประชาชน

มีผู้แทนฯ หรือไม่ ไม่น่าเกี่ยว
แต่ฝ่ายเดียว มีประโยชน์ ที่ได้ผล
อีกหลายฝ่าย ขาดประโยชน์ ของฝ่ายตน
จึงพูดพ่น ก่นว่า ่เผด็จการ

จะถูกผิด ก็คิดเอา เข้าใจเถิด
เพื่อให้เกิด ธิปไตย อย่างไพศาล
ทั่วประเทศ ทั่วดินแดน อย่างยืนนาน
อย่ามัวค้าน อย่ามั่วแย่ง ประโยชน์เลย

โดย “เทวดา ผู้มีอำนาจอันศักดิ์สิทธิ์” (เทวฤทธิ์)